Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją został ustanowiony przez Ministra Zdrowia w 2001. Jest on obchodzony w dniu 23 lutego. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw.
Celem Tygodnia Walki z Depresją jest popularyzowanie wiedzy na temat depresji oraz problemów zdrowia psychicznego wśród dzieci, młodzieży i dorosłych. Obecnie depresja jest najczęstszą chorobą psychiczną. Szacuje się także, że około 30-50 % ludzi cierpiało chociaż raz w swoim życiu na zaburzenia depresyjne.
Choroba może dotknąć każdego człowieka bez względu na płeć, wiek czy status społeczny. Często rozwija się latami, dyskretnie i powoli odbierając radość z życia. Depresja dotyka ludzi w różnym wieku, z różnych środowisk i mieszkających we wszystkich krajach. Depresja jest chorobą, którą charakteryzuje uporczywy smutek, brak energii, brak zainteresowania czynnościami, które dotąd sprawiały przyjemność i dawały satysfakcję. Problemy ze snem związane z bezsennością lub ospałością, niepokój, trudności z koncentracją, utrata poczucia własnej wartości, poczucie winy lub beznadziei istnienia, myśli o samookaleczeniu lub wręcz uporczywe myśli samobójcze – to cechy charakterystyczne tej choroby. Depresja to nie tylko problemy z nastrojem i zaburzeniami psychicznymi ale też objawy somatyczne, czyli cielesne. Na skutek symptomów depresji chorzy zaczynają zaniedbywać codzienne obowiązki – pracę, szkołę, higienę osobistą. Problemem stają się dla nich podstawowe czynności takie jak wstanie z łóżka, pójście do sklepu czy pracy lub szkoły.
Dzieci, podobnie jak dorośli, doświadczają w swoim życiu frustracji, rozczarowania, pogłębionego uczucia smutku. Jednak te uczucia wywołane konkretnymi sytuacjami zazwyczaj szybko mijają. Są natomiast dzieci przeżywające smutek, z którym nie mogą sobie poradzić przez dłuższy czas. Ponieważ dzieciom zdecydowanie trudniej niż dorosłym nazywać swoje uczucia, częściej wyrażają je poprzez zachowanie. Często pod maską złości i drażliwości skrywany jest głęboki smutek. Do najczęściej występujących objawów depresji wieku młodzieńczego należą:
-
smutek, poczucie braku nadziei, bezradności,
-
ograniczenie lub rezygnacja z zainteresowań i aktywności, które dotychczas sprawiały przyjemność,
-
niska samoocena, nadmierne poczucie winy,
-
spadek energii, duża męczliwość, brak uwagi,
-
wzrost lub utrata apetytu,
-
zaburzenia rytmu dobowego (zaburzenia snu: trudności z zasypianiem, wybudzanie w nocy, przysypianie w ciągu dnia).
Mimo faktu, że choroba występuje bardzo często, osoby na nią cierpiące bardzo często wstydzą się szukać pomocy.
Natomiast osoby, które nie doświadczyły depresji, często są przekonane, że zaburzenia depresyjne to jedynie fanaberia “słabych ludzi”. Oczywiście jest to nieprawda a na dodatek krzywdzący osąd.
Depresję powinno się leczyć. Najkorzystniejsze są metody kompleksowe, czyli połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Bardzo istotna jest również edukacja – objaśnianie pacjentowi, na czym polega choroba i czego może się spodziewać. Ważne, by o depresji możliwie dużo wiedzieli również najbliżsi chorego. Najczęstszą metodą psychoterapii jest tak zwana terapia poznawczo-behawioralna, która skupia się na analizowaniu problemów i wykształcaniu pozytywnych reakcji.
